بهار را می گویم؛
همو که از کودکی با من بود؛
بوی نم بارانش مستم می کرد؛
او بوی کودکیم را می داد؛
بوی تک تک لحظه هایم؛
یادش بخیر بهارانم؛
بهار کودکیم.
بهار حقیقتاً زیباست؛
او همانند احساس تنم در تار و پودم طنین انداز؛
و همانند شعر زندگیم بی پرواست؛
بی ریاست.
