تصویر ذهن

کلماتم را با تصویر ذهنت بر هم زدی؛

ندانستم تصویر بی پایان فکرت چه بود؟

آن در باغ سبز که روزگاری نشانت دادند؛

یا آن ابر سیاه که پاک نشد؛

یا آن سفره ای که نانش تمام شد؛

برگ سیاه دفترت هرگز سپید نشد؛

که با قلم بنویسی؛

تصویر ذهن من روزگاری خوش شود؛

آن روزگار که برای من و ما خوش نشد؛

کلماتم بر لبانم خشکید؛

و هرگز دیده نشد؛

هرگز گفته نشد؛

و من تصویر ذهنش را بر هم زدم.