کوی مستان

آدمکی بودم؛

از قعر دوران؛

از کوی مستان؛

باد آرزوها مرا با خود برد؛

و مثل شاخۀ خشکی شکست و خُرد کرد؛

خُرد شدنم را آدم ها دیدند؛

و بُریدند از هر چه آرزوست.